مقایسه تمرینات رایج تکواندو و پلایومتریک بر پرش عمودی، چابکی و سرعت نوجوانان تکواندوکار

سابقه و هدف: ازدیر باز اهمیت شیوه­ها و روش­های مختلف تمرین جهت کسب آمادگی و نتایج درخشان در مسابقات مد نظر مربیان و ورزشکاران بوده است، بنابراین با توجه به اهمیت تمرینات پلایومتریک در بهبود عملکرد ورزشکاران، هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پلایومتریک و تمرینات رایج تکواندو بر توان بی هوازی، سرعت حرکت و چابکی تکواندوکاران نوجوان پسر 14 تا 17 سال بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی کلیه نوجوان پسر تکواندوکاران 14 تا 17 سال شرکت کننده در مسابقات لیگ استان اصفهان بودند که تعداد 30 نفر از آزمودنی‌ها به صورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (تمرینات رایج تکواندو و تمرینات پلایومتریک) قرار گرفتند. متغیرهای توان بی هوازی، سرعت حرکت و چابکی آزمودنی‌ها به ترتیب توسط آزمون‌های پرش عمودی درجا، دوی سرعت 36 متر و آزمون‌ چابکی T اندازه گیری گردید. آزمودنی‌های گروه تمرینات پلایومتریک  به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه‌ و هر جلسه 40 دقیقه‌، تمرینات پلایومتریک را انجام دادند و در این مدت آزمودنی‌های گروه تکواندو تمرینات رایج تکواندو را در مدت زمان برابر انجام دادند. پس از اتمام دوره مجدداً آزمون‌های مربوطه تکرار و اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. در این تحقیق برای بررسی و مقایسه گروه­ها به لحاظ ویژگی‌های خواسته شده بررسی تغییرات قبل و بعد از تمرین در هر گروه، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: در مقایسه نتایج پس آزمون رکوردهای گروه تمرینات پلایومتریک و گروه تمرینات رایج تکواندو تفاوت معناداری در رکورد پرش عمودی و چابکی وجود داشت. به نظر می­رسد تمرینات پلایومتریک روی این دو عامل اثربخش بوده و سبب افزایش میزان پرش عمودی و کاهش زمان (افزایش چالاکی) در گروه تمرینات پلایومتریک گردیده است (01/0pبحث و نتیجه‌گیری: به طور کلی یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد یک دوره تمرینات منتخب پلایومتریک در مقایسه با تمرینات رایج تکواندوبر میزان چابکی و پرش عمودی تکواندوکاران پسر نوجوان 14 تا17 سال تاثیر مثبت و معناداری  داشته است در حالی‌که این تغییرات در سرعت حرکت معنادارنمی باشد. لذا جهت افزایش میزان چابکی و توان انفجاری تکواندوکاران می‌توان متناسب با سطح آمادگی آنها از تمرینات پلایومتریک استفاده کرد.